داستان درباره‌ی دختر کوچکی به نام دیزی است که کوچک‌ترین عضو خانواده است. دیزی کارهای زیادی می‌تواند انجام دهد، اما حرف نمی‌زند. مامان، بابا، نانا و مکس هرکدام با صبر و حوصله بسیار با او حرف می‌زنند و او را تشویق به حرف زدن می‌کنند، اما دیزی حرف نمی‌زند. به‌مرور خانواده دیزی، نگران حرف نزدن او می‌شوند و هر کاری می‌کنند تا دیزی یک کلمه حرف بزند، حتی او را به باغ‌وحش و پارک می‌برند و چیزهای زیادی درباره‌ی حیوانات به او آموزش می‌دهند. تا این‌که روزی، دیزی شروع به حرف زدن می‌کند و دیگر حرف زدنش قطع نمی‌شود. موضوع داستان، روایت طنزی درباره‌ی زبان‌آموزی در کودکان، محبت خانواده و آموزشی است که کودک از طریق خانواده به دست می‌آورد. دیزی کودکی است که مهارت‌های حرکتی خوبی دارد و کارهای زیادی می‌تواند انجام دهد، اما مادر و پدر، نانا و مکس دوست دارند سریع‌تر شروع به حرف زدن کند. کودکان دو سال به بالا از تمام حواس خود برای درک محیط اطرافشان بهره می‌برند، اما بهترین راه آموزش آنان، صحبت کردن و مکالمه مستقیم با آنان است. مکالمه مستقیم، سبب می‌شود کودک علاوه بر آموزش، محبت و علاقه والد یا حامی خود را به‌خوبی درک کند. کنجکاو بودن دیزی نتیجه مستقیم تلاش خانواده برای آموزش اوست. داستان دیزی، نقش خانواده در رشد هیجانی و کلامی کودک را به‌خوبی بیان می‌کند و این پیام را برای والدین دارد که شناخت دوره‌های رشدی کودک، به آن‌ها کمک می‌کند استرس کمتری در رابطه با کودک خود داشته باشند.

دیزی دختر کوچک خانواده است و می‌تواند کارهای زیادی انجام دهد، اما هنوز حرف نمی‌زند. مامان، بابا، نانا و مکس که برادر بزرگ‌تر اوست، مدام تلاش می‌کنند تا او را تشویق به حرف زدن کنند، اما فایده‌ای ندارد. تا این‌که روزی دیزی شروع به حرف زدن می‌کند و تمام چیزهایی که از پدر و مادر، نانا و مکس آموخته را پشت‌هم تکرار می‌کند و سؤال می‌پرسد. حالا آن‌ها به دنبال راهی برای حرف نزدن دیزی می‌گردند.

داستان شیرین کتاب به همراه تصاویر پر جنب‌وجوش آن اثری سرگرم‌کننده و آموزنده را در اختیار کودکان قرار می‌دهد. شخصیت‌های داستان جالب و دوست‌داشتنی به تصویر کشیده شده‌اند و توجه تصویرگر به نشان دادن انواع حرکات خاص خردسالان بر جذابیت و باورپذیری تصاویر افزوده است. کنش‌های خوب شخصیت‌ها در غالب مواقع قابل‌تشخیص هستند و به درک اتفاقات داستان کمک می‌کنند. البته قطع کوچک کتاب چندان مناسب کودکان نیست و باعث ازدحام نوشته‌ها در لابه‌لای تصاویر شده است که درنهایت شلوغی تصاویر را به همراه دارد. نوع و اندازه نامناسب فونت متن هم به زیبایی تصاویر و خوانایی نوشته‌ها بسیار لطمه زده است.

- فکر می‌کنید چرا خانواده‌ی دیزی نگران حرف نزدن او بودند؟ - تابه‌حال برایتان پیش‌آمده که برای برادر یا خواهر کوچک‌تر از خود، کاری انجام دهید؟ تجربه خود را تعریف کنید.