داستان تلی و سعی او برای شبیه بودن به قهرمان‌های تلویزیونی
سنجه‌ها
آنچه والدین باید بدانند
این کتاب جلد هفدهم از مجموعه‌ی بیست جلدی “فسقلی‌ها” است. در هر جلد از این مجموعه شخصیت اصلی داستان کودکی با یک خصلت متمایزکننده و عموما منفی است و شخصیت داستان باید با این خصوصیت‌اش مواجه شود. داستان درباره‌ی تلی است که هر روز خود را به شکل قهرمانی که در فیلم دیده، در می‌آورد. تا اینکه یک روز اتوبوس مدرسه را از چاله نجات می‌دهد و از آن به بعد همیشه شکل خودش لباس می‌پوشد. کتاب درباره‌ی همدلی، دوستی، قدر خود را دانستن و اعتماد به نفس است.کودکان رده‌ی سنی مخاطب کتاب تفاوت بین درست و غلط را می‌فهمند و می‌توانند درک مشخصی از دلایل اشتباه بودن یک رفتار یا عادت داشته باشند.
نام گذاشتن روی کودکان با صفات منفی می‌تواند باعث تحکیم رفتار‌ها یا احساسات در آنها شود و بر خلاف باورعمومی باعث رفع آن عادت نمی‌شود. حتی استفاده از صفات مثبت هم می‌تواند بار روانی زیادی برای کودکان داشته باشد و آنها نتوانند به صفات و رفتارهای دیگری برای خودشان فکر کنند و ناچار درگیر باور‌هایی کلیشه‌ای درباره‌ی خود شوند که در جاهایی برایشان محدودیت‌آفرین بشود.
چکیده داستان
تلی هر روز ادای قهرمانی را در می‌آورد که شب قبل در تلویزیون دیده. این رفتار تلی مادرش را کلافه کرده. تا اینکه یک شب برق می‌رود و فردا صبح تلی مجبور می‌شود مانند خودش لباس بپوشد. اتوبوس مدرسه در چاله‌ای می‌افتد و تلی راه حلی برای بیرون آوردنش پیدا می کند. راننده او را قهرمان صدا می‌کند و او می‌فهمد خودش قهرمان است و لازم نیست ادای کس دیگری را در بیاورد.
تصاویر و ویدیو‌ها
کیفیت
این کتاب یکی از مجموعه کتاب‌های”فسقلی ها” است که به ویژگی‌های مختلف شخصیتی کودکان می‌پردازد.
کتاب به لحاظ بصری شروع خوبی ندارد. عنوان و شناسنامه‌ی کتاب در یک صفحه قرارگرفته‌اند و پس‌ازآن بی‌مقدمه داستان آغاز می‌شود. تصاویر در کادرهایی قرارگرفته‌اند و متن در تعدادی فرم هندسی رنگی. همه‌ی این‌ها سبب شلوغی صفحه‌های کتاب شده‌اند.
تصاویر کتاب کارتونی هستند و در یک نگاه کلی کلیشه‌ای و به لحاظ بصری ضعیف کارشده‌اند. شخصیت‌ها، ویژگی‌های قابل‌توجه و خلاقانه‌ای ندارند و صرفاً تکرار تصاویر ضعیفی هستند که بارها و بارها دیده‌شده‌اند. البته ویژگی مثبت طراحی شخصیت‌ها، حرکت و کنش‌های گوناگون آن‌هاست.
تکنیک تصاویر دیجیتال است و اجرای ساده‌ای دارد.رنگ‌ها تخت و البته تا حدودی متنوع و شاد هستند. خطوط سیاه کناره در بسیاری از موارد قدرت و وضوح لازم را نداشته و تشخیص فرم‌ها (بخصوص در مواردی اجزای صورت) را با مشکل روبه‌رو می‌کنند.
به فضاسازی‌ها توجه شده و فضاهای گوناگونی برای تصاویر در نظر گرفته‌شده است.
درمجموع در تصاویر خلاقیتی دیده نمی‌شود و صرفاً متن را به شکلی کلیشه‌ای و ابتدایی بازگو می‌کنند.
فرصت‌هایی برای گفتگو
– آیا شما هم به قهرمان‌های برنامه‌های تلویزیونی علاقمندید؟ به نظر شما آنها چقدر واقعی‌اند؟
– فکر می‌کنید در دنیای واقعی چه خصوصیات و رفتارهایی از رفتارهای ابرقهرمان‌ها هم بهتر است؟