کلاه آنتونی

این کتاب تصویری است و نویسنده و تصویرگر آن نیز یک نفر است. متن و تصاویر ارتباطی هماهنگ با یکدیگر دارند، اما تصاویر گسترش‌دهنده‌ی متن نیستند. شخصیت‌پردازی و فضاسازی‌ها بسیار ساده بوده و در سراسر کتاب هماهنگ اجرا شده‌اند. در طراحی شخصیت‌ها جزئیاتی مانند اجزای صورت یا انگشتان دست را نمی‌بینیم، با این‌حال شخصیت‌ها پرکنش و باورپذیر هستند. آنتونی و رزالی در خیابان و روی پله‌ی خانه‌ی رزالی با یکدیگر حرف می‌زنند، بنابراین فضاسازی‌ها شبیه به یکدیگر هستند و تنها یک نما از خانه‌ها و خیابان را می‌بینیم. تصویرگر با نزدیک و دور شدن به شخصیت‌های اصلی سعی کرده است از تکراری‌شدن تصاویر کم کند. تکنیک کلاژ و استفاده از سطوح بزرگِ رنگی، جذاب است و به خوبی با فضای داستان هماهنگ شده است. به دلیل کیفیت پایین چاپ، رنگ تصاویر از کیفیت مطلوبی برخوردار نیست.