سه گلدان

متن داستان مملو از اتفاقات متعدد است که از چشم تصویرگر به دورمانده‌اند. تصاویر بیشتر نمادین هستند و با فضاسازی خاص، حس‌و‌حال داستان را به مخاطب منتقل می‌کنند. شخصیت‌ها همگی به یک‌شکل و فرم طراحی‌شده‌اند و از یکدیگر قابل تشخیص نیستند که البته ممکن‌است هدف تصویرگر از این موضوع، نشان دادن تجربه‌ی یکسان آن‌ها از رویارویی با واقعیت جنگ باشد. کنش‌های آن‌ها نیز محدود است و در حالت‌های مختلف به‌درستی نشان داده نشده‌است. در تمامی طول کتاب، دفرماسیون‌ها یکسان و یکدست صورت گرفته است. با توجه به گروه سنی مخاطب، استفاده تصویرگر از رنگ‌های سرد و خنثی برای نشان دادن فضای غم‌بار حاکم بر داستان در مقابل استفاده از رنگ‌های گرم برای گلدان‌ها که نشانی از امید است، انتخاب مناسبی است. اما این پالت رنگی محدود و تکرار آن در تمامی پلان‌ها و همچنین عدم تنوع در زاویه‌های دید و فضاسازی‌ها، تا‌حدودی منجر به یکنواختی تصاویر شده‌است.