معلم شعبده‌باز

یک روز که آقای گرانیت مریض است، پیشنهاد می‌دهم که برود خانه و استراحت کند چون در آن صورت ما هم راحت می‌شویم، ولی او قبول نمی‌کند تا اینکه از بلندگو اعلام می‌کنند برای جلسه‌ی مهمی به سالن برویم. آقای مدیر اعلام می‌کند اگر یک‌مرتبه‌ی دیگر رفتار نادرستی از هرکدام از بچه‌ها ببیند فوراً اخراج می‌شود. در راه برگشت به کلاس، خانم بهداشت به من می‌گوید آقای گرانیت سرما خورده و به خانه رفته و از من می‌خواهد به بقیه خبر دهم. من هم آرام به «نیل» می‌گویم آقای گرانیت آنفلوانزا گرفته و به خانه رفته. نیل هم به بقیه‌ی بچه‌ها می‌گوید آقای گرانیت آلزایمر گرفته و نفر آخر با سروصدا و زاری می‌گوید آقای گرانیت دارد می‌میرد. آقای کلاتز که سروصدا را می‌شنود چشم‌غره‌ای به من می‌رود. به کلاس برمی‌گردیم و معلم جایگزین ما که یک خانم دلقک است و با سه‌چرخه به کلاس آمده، برایمان شعبده‌بازی می‌کند و درحالی‌که ما به خاطر اینکه از درس خبری نیست غرق خوشحالی شده‌ایم می‌گوید کتاب ریاضی‌مان را بازکنیم و ضرب یازده را انجام دهیم. من وسط درس طبق قرار قبلی با بچه‌ها کتاب‌هایم را به زمین می‌اندازم. همان موقع آقای کلاتز وارد می‌شود و تذکر دوم را به من می‌دهد. زنگ بعد، جعبه‌ی چوبی بزرگی در کلاس می‌بینیم و دوشیزه کرافت (معلم جایگزین) می‌خواهد در یک عملیات شعبده‌بازی یکی از بچه‌ها را با اره نصف کند. آندرا برای این کار انتخاب می‌شود و درحالی‌که گریه و زاری می‌کند داخل جعبه می‌رود و دوشیزه کرافت شروع به بریدن می‌کند و وسط کار مرا وادار می‌کند که بقیه‌ی کار را انجام دهم. همان موقع آقای کلاتز وارد می‌شود و برای بار سوم من را در حال انجام یک کار نادرست می‌بیند و فریاد می‌زند که تو اخراجی. دوشیزه کرافت انگشتانش را باز می‌کند و آقای کلاتز را غیب می‌کند. صبح روز بعد آقای گرانیت به کلاس می‌آید و وقتی می‌بیند درس را بلدیم خودش را از پنجره بیرون می‌اندازد.