ترانه‌هایی درباره‌ی روزمرگی‌های پسربچه‌ای به نام نی‌نی کوچولو و بازیگوشی‌های او
سنجه‌ها
آنچه والدین باید بدانند
مجموعه‌ی 8 جلدی «ترانه‌های نی‌نی کوچولو» درباره‌ی پسر کوچولویی به نام «نی‌نی کوچولو» و روزمرگی‌های اوست.این کتاب جلد چهارم این مجموعه است و ۷ ترانه با موضوعات مختلفی دارد. موضوع ترانه‌ها از روزمرگی‌های زندگی خردسالان الهام گرفته شده و آهنگین بودن شعر برای کودکان در این گروه سنی جذابیت دارد. در بیشتر ترانه‌ها نی‌نی کوچولو کنشگر است و دامنه‌ی شناخت، مهارت‌ها و توانمندی‌های خود را افزایش می‌دهد.
موضوع ترانه‌ها و تصویرگری رنگارنگ کتاب برای گروه سنی 3-5 سال مناسب است؛ اما تعداد زیاد ابیات و اختصاص یافتن یک صفحه برای هر ترانه که باعث می‌شود کودک در زمان گوش سپردن به ترانه نتواند کتاب را ورق بزند ممکن است برای بعضی کودکان در این گروه سنی کسل‌کننده باشد. در یکی از ترانه‌ها نی‌نی کوچولو سعی می‌کند به جوجه‌اش حرف زدن یاد بدهد و وقتی می‌بیند که جوجه یاد نمی‌گیرد، دمپایی به سمت او پرت کرده و با جوجه قهر می‌کند، اما بعد با جوجه آشتی می‌کند و او را می‌بوسد. در ترانه‌ی «مورچه‌ی من» نی‌نی که در حال بازی کردن با مورچه است آن را له می‌کند که رفتار متداول در میان خردسالان است. تصاویر این کتاب بر اساس معیارهای بررسی و به لحاظ مفهومی، بصری و زیبایی‌شناسی در جایگاه ضعیفی قرار دارند و به همین دلیل به عنوان کتاب ۲ ستاره معرفی می‌شود.
چکیده داستان
کتاب شامل ۷ ترانه با موضوع ترکیدن بادکنک، ترسیدن از سایه، بازی با جوجه و مورچه، اولین تجربه‌ی استفاده از پاک‌کن و گرگ‌بازی است.
تصاویر و ویدیو‌ها
کیفیت
این کتاب را تصاویری همراهی می‌کنند که ارتباط چندان عمیقی با شعر ندارند.
شخصیت اصلی یک پسر خردسال است که اتفاقات مختلفی برایش رخ می‌دهد. “نی‌نی کوچولو” و پدر و مادرش باورپذیر خلق‌شده‌اند و در تمامی جلدهای دیگر این مجموعه نیز یکدستی خود را حفظ کرده‌اند. اما بسیار کلیشه‌ای طراحی شده‌اند و ایرادهایی در نحوه‌ی ترسیم آن‌ها به چشم می‌خورد. در بعضی پلان‌ها تناسبات صحیح میان اجزای تصویر نیز رعایت نشده‌‌است. شخصیت‌ها باآنکه کنش‌های حرکتی محدودی دارند اما حالات احساسی مانند شادی و ناراحتی آن‌ها، برای مخاطب قابل‌تشخیص است.
انتخاب تکنیک و نحوه‌ی اجرای آن توسط تصویرگر در سطح متوسطی قرار دارد. رنگ‌های به‌کاررفته شادند و برای مخاطب کودک جذاب به نظر می‌رسند.
فضاسازی‌ها محدودند و اکثر پلان‌ها فاقد فضاسازی منسجم هستند. تصویرگر برای پر کردن فضا تنها به چیدمان شخصیت‌ها در کنار عناصری تزیینی بسنده کرده است. پراکندگی و حضور بیش‌ازحد همین عناصر تزیینی در شماری از پلان‌ها منجر به شلوغی ترکیب‌بندی‌ها شده‌است.
فرصت‌هایی برای گفتگو
– آیا شما هم به سایه‌ی خود توجه می‌کنید؟
– دوست دارید چه بازی‌ای را با پدر و مادر انجام دهید؟
– آیا شما تا به حال از جوجه مراقبت کرده‌اید؟ برای مراقبت کردن از حیوانات چه کارهایی باید کرد؟