هارولد در قطب شمال

تخیل در داستان پررنگ است و هارولد هر چه می‌خواهد، با مداد بنفش خود می‌سازد. او برای رسیدن به آرزویش (آمدن بابانوئل) مصرانه پیش می‌رود و موانع را به‌سادگی و البته با تفکر از سر راه برمی‌دارد.

هارولد تفکر خلاق دارد. به دنبال دب اکبر به سمت قطب شمال می‌رود و مسیریابی می‌کند. می‌داند که برای حرکت سورتمه بابانوئل نیاز به برف فراوان است، پس آن را مهیا می‌کند. اگرچه همین برف زیاد برای آمدن بابانوئل مشکل ایجاد می‌کند اما او به کمک بابانوئل می‌رود. او شخصیتی اخلاق‌مدار دارد. وقتی بابانوئل پیدا می‌شود و اسباب‌بازی‌ها را روی سورتمه می‌گذارد یک‌لحظه به فکر انتخاب اسباب‌بازی خودش در میان اسباب‌بازی‌ها می‌افتد، اما بلافاصله یادش می‌آید که هنوز درخت پیدا نکرده و برای آمدن بابانوئل و رسیدن به اسباب‌بازی اول باید درخت پیدا کند، بنابراین بدون معطلی سورتمه را راهی می‌کند تا اسباب‌بازی‌ها به دست بچه‌ها برسد. از این نظر شخصیت همدل دارد و تنها به فکر خودش نیست و از طرفی می‌داند که برای رسیدن به آرزویش باید مقدماتی فراهم کند.

هارولد برای پیدا کردن قطب شمال به دنبال دب اکبر یا ستاره قطبی می‌گردد که جهت قطب شمال را نشان می‌دهد. پوشیدن لباس گرم در روز برفی و وجود برف زیاد برای حرکت سورتمه از دیگر موارد آموزشی داستان است. هارولد به بابانوئل کمک می‌کند تا در میان برف شدید برای رساندن اسباب‌بازی‌ها به بچه‌ها زودتر راه بیفتد و چون وقت زیادی نمانده در مقابل وسوسه پیدا کردن اسباب‌بازی خودش در میان کیسه بابانوئل مقاومت می‌کند که یادآور پیامی اخلاقی است.