چطوری ستاره‌ای را بگیریم که دارد می‌افتد؟

در این کتاب شخصیت کودک یا نوجوانی وجود ندارد. شخصیت‌های این کتاب چند حیوان در جنگل هستند که باهم منتظر می‌شوند که آخرین ستاره‌ی پاییزی از درخت بیفتد. رفتار ساده‌ی آن‌ها شبیه به برخی کودکان مخاطب داستان، ساده و همراه تخیل و فانتزی ذهن آن‌هاست؛ این حیوانات فکر می‌کنند که چون برگ درخت شبیه به ستاره است، پس حتماً ستاره است. فقط سنجاب که بالای درخت زندگی می‌کند و هزاران بار از این برگ‌ها دیده است می‌داند که این فقط یک برگ است مثل بقیه. خرس این داستان نشسته است که آخرین ستاره‌ی پاییزی بیفتد تا او آن را بگیرد و به بقیه می‌گوید این ستاره‌ی آرزوهاست. رفتار خرس شبیه به برخی کودکان است که برای خودشان در عالم تخیل داستانی می‌سازند و به آن باور دارند. خرس کوچک می‌خواهد آرزو کند همبازی‌ای داشته باشد و به همین دلیل آنجا نشسته که ستاره‌ی آرزویش بیفتد تا خرس آن را بگیرد. بقیه‌ی حیواناتی که با خرس انتظار افتادن برگ را می‌کشند همگی ساده و کودکانه رفتار می‌کنند و در کنار هم بدون اینکه سؤالی از هم بکنند منتظر می‌نشینند تا برگ بیفتد. آن‌ها شبیه به برخی کودکان که به‌سرعت به جمع دوستان و هم‌سالان خود می‌پیوندند و به‌سرعت با جمع هماهنگ می‌شوند، کنارهم قرار می‌گیرند و انتظار می‌کشند. حتی سنجاب که می‌داند این برگ مثل بقیه‌ی برگ‌ها است با بقیه رفتاری غیردوستانه نمی‌کند.

در این داستان چند حیوان در جنگل یکی‌یکی به خرس می‌پیوندند و منتظر افتادن برگ می‌شوند. رفتار دوستانه و جمعی این حیوانات می‌تواند برای کودکان در مورد جمع‌گرایی و هماهنگ شدن با دوستان، پذیرش و صبوری آموزنده باشد.