کنجکاوی یک توانایی ذاتی است که به کودکان کمک میکند تا یاد بگیرند. آنها از بدو تولد با تمام حواس خود در محیط اطرافشان جستجو میکنند و به این وسیله با اشیا و موجودات اطرافشان آشنا میشوند. این مرحله با بزرگتر شدن کودکان و آشنایی آنها با اتفاقات روزانه تمام میشود اما حس کنجکاوی برای شناخت این دنیای اسرارآمیز همچنان پابرجاست. آنها سؤالات زیادی میپرسند و علاقهمند به کشف دنیایی هستند که نمیبینند مانند تعداد ستارههای آسمان یا انتهای آبی دریاها. با رسیدن به سن دبستان ممکن است این توانایی ذاتی کودکان به دلایل متفاوت در خطر کم اهمیت شدن قرار بگیرد و آنها برای پرورش و رشدش نیاز به کمک والدین داشته باشند. کنجکاوی در هر سنی برای درک ناشناختهها است و بالطبع این توانایی به خصوص در سنین نوجوانی میتواند منفی هم باشد به طوری که ممکن است نوجوانان ترغیب شوند تا به سمت کشف مسیرها یا عادتهایی بروند که خطرناک هستند. اما راهنماییهای والدین و تهیهی محتوای مناسب میتوانند باعث شوند تا حس کنجکاوی کودکان و نوجوانان به صورت مثبتی ارضا شود.