Gris

گریس در ابتدای بازی،‌ در دستان یک مجسمه‌ی بزرگ از خواب بیدار می‌شود و شروع به آواز خواندن می‌کند. ناگهان صدایش گرفته می‌شود و مجمسه‌ی زن هم شروع به شکستن و خرد شدن می‌کند. گریس که مهارت آواز خواندنش را از دست داده و غمگین (ظاهراً از مرگ مادرش) است، باید با گذشتن از مراحل، توانایی‌های مختلف و در نهایت صدایش را دوباره به دست آورد.

با یک نگاه به Gris می‌توان فهمید که این بازی با سایر عناوین ماجراجویانه و سکوبازی متفاوت است. گرافیک بازی بسیار زیبا و چشم‌نواز است و هر مرحله مانند تصویر‌سازی‌های آبرنگی است که با دقت و جزئیات طراحی شده‌اند. موسیقی آن هم کاملاً هماهنگ با مراحل و اتفاقات در حال جریان است و بازیکن را با احساسات گریس درگیر می‌کند. گیم‌پلی بازی شاید در ابتدا ساده به نظر برسد اما با پیشرفت در آن و اضافه شدن مهارت‌های مختفی که گریس می‌تواند به دست آورد، پازل‌ها خلاقانه‌ و چالش‌برانگیز‌تر می‌شوند. در واقع یکی از مهم‌ترین نکات مثبت بازی همین به کارگیری مناسب مهارت‌ها در حل پازل‌هاست که در هر مرحله متفاوت با دیگری است. بارزترین ویژگی این بازی را اما می‌توان داستان آن دانست. داستانی که بدون کلام گفته می‌شود و روایتگر دختر جوانی است که مادرش را به تازگی از دست داده. نمایش احساسات مختلف گریس در هر مرحله از بازی، با استفاده از رنگ‌ها و مکانیک‌های گیم‌پلی عالی انجام شده و پیام را بهتر از هر کلام و مکالمه‌ای به بازیکن منتقل می‌کند. Gris را می‌توان در دو تا سه ساعت به پایان رساند اما داستان و تصاویر این بازی احتمالاً تا مدتی بازیکن را درگیر خواهند کرد.