جایی که خرچنگ‌ها آواز می‌خوانند

فیلم سینمایی «جایی که خرچنگ‌ها آواز می‌خوانند» بر اساس کتابی با همین نام و نوشته‌ی دلیا اونز در سال 2018 است. اعضای خانواده به دلیل خشونت پدر یک به یک خانه را ترک می‌کنند و درنهایت پدر نیز دختر کوچک خود را ترک کرده و کایا به‌تنهایی در مرداب مشغول به زندگی است. کایا که منزوی و درون‌گراست از طرف مدرسه و همسالانش طرد می‌شود و بعد از آشنایی با تیت خواندن و نوشتن را می‌آموزد. تیت برای رفتن به کالج کایا را ترک کرده و بعد از مدتی کایا با پسری به نام چیس آشنا می‌شود. چیس در اثر سقوط از برج مراقبت به قتل می‌رسد و مردم محلی کایا را متهم به قتل او می‌کنند. در نهایت با کمک وکیل محلی کایا از اتهام قتل تبرئه می‌شود. کایا شجاع و طبیعت دوست است. او در مقابل سختی‌ها انعطاف‌پذیر است و در برهه‌ای از زندگی مورد حمایت و همدلی تیت و همسایه‌ها قرار می‌گیرد. کایا با تلاش مستمر موفق به چاپ کتابی در حوزه‌ی علوم طبیعی می‌شود و این موفقیت برای او با احساس شادی، توانایی و اعتمادبه‌نفس همراه است. در این فیلم موضوعاتی مانند اهمیت خانواده، تنهایی و مقابله با مشکلات بسیار پررنگ است.
فیلم موقعیت‌های ترسناک و خشنی دارد؛ کایا در کودکی از جانب پدر کتک می‌خورد، توسط خانواده ترک می‌شود، در مدرسه مورد قلدری قرار می‌گیرد، دوست پسرش او را تهدید به تجاوز می‌کند و یک جسد در داستان نمایش داده می‌شود. عبارات توهین‌آمیزی مانند؛ دختر مرداب، بوگندو، دهاتی و … در داستان شنیده می‌شود. همچنین صحنه‌های متعددی از رابطه‌ی عاشقانه‌ی نوجوان‌ها، از جمله نگاه‌های معنادار، گرفتن دستان هم و بوسه وجود دارد که در نسخه‌های دوبله حذف شده یا تغییر کرده‌اند. تماشای این فیلم برای نوجوانان کوچک‌تر از 15 سال پیشنهاد نمی‌شود. برای نوجوانان 15 تا 17 سال هم در صورتی پیشنهاد می‌شود که آن را با همراهی بزرگ‌ترها تماشا کنند تا هم احساس امنیت کنند و هم فرصت داشته باشند در صورت نیاز با هم گفتگو کنند.