ح مثل حس خوشبختی

این فیلم سینمایی که با اقتباس از یک رمان نوجوان با نام زندگی من در قالب الفبا، نوشته‌ی بَری جونزبرگ ساخته شده، درباره‌ی یک دختر نوجوان دوازده‌ساله است که به خاطر ویژگی‌های منحصربه‌فردی که دارد، تنها و بدون دوست مانده است. او خوش‌صحبت و عاشق فرهنگ لغات است و سوال‌های زیادی از معلم کلاس می‌پرسد که حوصله‌ی هم‌کلاسی‌هایش را که علاقه‌ای به درس و مدرسه ندارند، سر می‌برد. وقتی دانش‌آموز جدیدی به نام داگلاس به کلاس می‌آید، کندیس از تنهایی درمی‌آید. داگلاس راز بزرگ خود را، که آمدن از یک بُعد دیگر است، با کندیس در میان می‌گذارد و می‌خواهد از درخت بلندی پایین بپرد تا به آنجا برگردد. بین او و کندیس رابطه‌ی عاشقانه‌ای شکل می‌گیرد و آن دو در کنار هم موفق می‌شوند به مسائل زندگی‌شان سر و سامان بدهند. داگلاس تصمیم می‌گیرد در همین بُعد و پیش کندیس بماند. کندیس هم موفق می‌شود خانواده‌اش را که پس از مرگ خواهر شیرخوارش و ورشکستگی پدرش از هم پاشیده، دوباره به هم پیوند بزند. فیلم تلاش کرده مسائل بزرگسالان را از نگاه یک دختر دوازده‌ساله بررسی کند که تنها آرزویش این است که همه خوشحال باشند.
موضوعاتی مثل سوگواری پس از مرگ یک عزیز و افسردگی طولانی‌مدت مادر که باعث شده او بخواهد خانه را ترک کند، موضوعات سنگینی هستند که ممکن است برای کودکان آزاردهنده و اضطراب‌آور باشند؛ هرچند می‌توانند برای کودکانی که چنین تجربه‌هایی داشته‌اند، الهام‌بخش و تسکین‌دهنده باشند. مسئله‌ی اصلی فیلم این است که نگاه کندیس به موضوعات، نگاهی کودکانه است و احساسات و تجربه‌های او هم عموما کودکانه‌اند؛ در حالی که عشق بین او و داگلاس رنگی نوجوانانه و بالغانه به فیلم می‌دهد که دیگر به دنیای کودکان ارتباطی ندارد. هرچند صحنه‌های بوسیدن کندیس و داگلاس در نسخه‌ی دوبله حذف شده، ولی فضای رابطه‌ی آن‌ها از حالت دوستانه خارج شده و کاملا رنگ عاشقانه گرفته است. داگلاس به پدر کندیس می‌گوید که می‌خواهد با کندیس ازدواج کند.