این فیلم که بر اساس رمانی به همین نام، نوشته‌ی اریش کستنر ساخته شده، در مورد دو دختربچه‌ی دوقلوی همسان است که یکی با مادر و دیگری با پدرش زندگی می‌کند. آن‌ها در جشن مدرسه‌ها، یکدیگر را می‌بینند و متوجه می‌شوند خواهران دوقلویی‌اند که پدر و مادرشان در گذشته از هم جدا شده و این موضوع را هرگز به آن‌ها نگفته‌اند. احساسات دختربچه‌ها در برابر مشغله‌های والدین و غفلت‌های گاه‌به‌گاه آنان برای کودکان معنادار است. محرومیت از یک والد آن‌ها را ترغیب می‌کند تا جایشان را باهم عوض کنند تا طعم زندگی با والد دیگرشان را بچشند. هم پدر و هم مادر، اگرچه گاهی اشتباه می‌کنند، فرزندان‌شان را دوست دارند و به آن‌ها اهمیت می‌دهند. شیرینی این محبت به بچه‌ها انگیزه می‌دهد تا والدین‌شان را دوباره آشتی دهند؛ مادربزرگ نیز در این کار به آن‌ها کمک می‌کند. شعرها و آهنگ‌ها، به‌ویژه آهنگ مادر، فضای کودکانه‌ای به فیلم بخشیده و بار احساسی آن را تشدید می‌کند. فیلم صحنه‌ی خشن و ترسناکی ندارد؛ جز یک صحنه از دعوای خیابانی والدین با سرنشینان یک خودروی دیگر که با تهدید پدر با قفل فرمان تمام می‌شود. با این حال، بد شدن حال یکی از دخترها بر اثر آسم ممکن است باعث اضطراب کودکان شود. بزرگسالان در موارد متعدد، اغلب از روی عصبانیت، از عبارت‌های ناسزای متداول نظیر زهرمار، وامونده یا احمق استفاده می‌کنند. همچنین، صحنه‌هایی از مشاجره‌ی والدین یا پدر و نامزدش وجود دارد. تماشای فیلم برای کودکان کوچک‌تر از ۸ سال پیشنهاد نمی‌شود. برای کودکان ۸ تا ۱۰ سال نیز در صورتی پیشنهاد می‌شود که فیلم را همراه والدین تماشا کنند تا در صورت نیاز بتوانند در مورد احساسات‌شان با هم گفتگو کنند.

نرگس و نسرین دو دختر یک شکل‌اند که یکی با پدر و دیگری با مادرش زندگی می‌کند. آن‌ها در جشن مدرسه‌ها، یکدیگر را می‌بینند و پی می‌برند که خواهران دوقلویی‌اند که پدر و مادرشان در گذشته از هم جدا شده و این موضوع را هرگز به آن‌ها نگفته‌اند. آن‌ها ابتدا جایشان را عوض می‌کنند اما بعد تصمیم می‌گیرند تا به کمک مادربزرگ، مادر و پدرشان را دوباره آشتی دهند.

چرا والدین نگران بچه‌ها می‌شوند؟ بچه‌ها چطور می‌توانستند بدون نگران کردن خانواده‌هایشان باهم ملاقات کنند؟ آیا رمان خواهران غریب را خوانده‌اید؟ این فیلم چه تفاوت‌هایی با داستان اصلی دارد؟ کدام را بیشتر می‌پسندید؟ آیا فیلم باعث می‌شود نظر شما نسبت به کتاب تغییر کند؟ در پایان فیلم چه احساسی داشتید؟ اگر شما داستان را می‌نوشتید، آن را چگونه تمام می‌کردید؟