
فیلمی کمدی دربارهی کودکانی که توجهی از والدینشان نمیگیرند و تلاش آنها برای نگه داشتن والدین در خانه
سنجهها
آنچه والدین باید بدانند
عملیات مهد کودک فیلمی سینمایی دربارهی چند خانواده است که در گیرودار زندگی روزمره و کار و مشغلههایشان، کودکانشان را مورد بیتوجهی قرار میدهند. یکی از این کودکان به نام ترنم، سعی میکند با طرحریزی عملیاتی و با کمک دوستانش در مهد کودک، والدینشان را در خانه نگه دارد و توجه آنها را به سمت فرزندانشان جلب کند. او نقشههای مختلفی میکشد و دوستانش را مدیریت میکند تا مسئولیت اجرای بخشهای مختلف نقشهها را بر عهده بگیرند. آنها با وجود اینکه هر بار با مقاومت و مخالفت بزرگترها مواجه میشوند و تلاشهایشان به نتیجه نمیرسد، ناامید نمیشوند و دستبردار نیستند. کودکان میخواهند به والدینشان یادآوری کنند که باید به بچههایشان توجه کنند. فیلم همچنین به کودکان یادآوری میکند که اگر توجه والدین نسبت به آنها کم شده، به معنی بیمهری آنها نیست، بلکه مشکلات روزمرهی زندگی و مسائل پیچیدهی حاکم بر روابط والدین موجب میشود که به کودکان کمتر بها داده شود.
صحنههای مربوط به والدین در این فیلم سرشار از گفتگوهای بزرگسالانه و متمرکز بر دغدغههای جهان بزرگسالی است. ارتباط بین والدین و به طور کلی، ارتباط بین بزرگترها، تند و خشن و همراه با بیاحترامی و توهین است. مادر و پدرها مدام در حال دعوا و جر و بحث نمایش داده میشوند و رفتار مدیر و مربی مهد با کودکان، خشن و غیرمحترمانه است. تماشای این فیلم برای کودکان زیر ۷ سال پیشنهاد نمیشود. برای کودکان ۷ تا ۹ سال هم در صورتی پیشنهاد میشود که فیلم را با حضور و همراهی والدین تماشا کنند تا فرصت گفتگو در مورد موضوعات فیلم برایشان فراهم شود.
چکیده داستان
چند خانواده که در گیر و دار زندگی روزمره و کار و مشغلههایشان، وقت کافی برای توجه به کودکانشان ندارند، ناگهان با اعتراض آنها مواجه میشوند. یکی از این کودکان به نام ترنم، سعی میکند با طرحریزی عملیاتی و با کمک دوستانش در مهد کودک، والدینشان را در خانه نگه دارد و توجه آنها را به سمت فرزندانشان جلب کند. او نقشههای مختلفی میکشد و دوستانش را مسئول اجرای نقشهها میکند و آنقدر به این کار ادامه میدهد تا در نهایت، پدر و مادرها متوجه کوتاهیهای خود در حق بچههایشان شده و متأثر میشوند.
فرصتهایی برای گفتگو
به نظر شما چرا کودکان میخواستند توجه والدینشان را جلب کنند؟
والدین چگونه میتوانستند در میان مشغلههای روزمرهی زندگی، وقت خالی برای فرزندانشان پیدا کنند؟ اگر با آنها وقت بیشتری صرف میکردند باید کارشان را تعطیل میکردند؟
آیا بیتوجهی یا کمتوجهی والدین به این معنی است که آنها فرزندشان را دوست ندارند؟ چه دلایل دیگری میتواند داشته باشد؟