گلنار

گلنار فیلمی سینمایی درباره‌ی یک دخترک روستایی است که با پدربزرگ و مادربزرگ خود زندگی می‌کند. او با همه مهربان است و در کارهای خانه به پدربزرگ و مادربزرگ کمک می‌کند. یک روز که برای آب آوردن به سر چشمه رفته، باد دستمالش را می‌برد. او هم در پی دستمال وارد جنگل می‌شود، راه را گم می‌کند و سرانجام از خانه‌ی خرس‌ها سر درمی‌آورد. خرس‌ها او را به زور در خانه نگه می‌دارند تا کارهایشان را انجام دهد. احساسات گلنار از گم شدن، تنهایی و جدایی از والدین احتمالاً برای برخی کودکان هم‌ذات‌پندارانه است. گلنار که همیشه مشتاق یادگیری است ناامید نمی‌شود و با پشتکار به تلاش ادامه می‌دهد تا راهی برای بازگشت به خانه پیدا کند. در نهایت هم دانایی و تدبیر او بر زور و قدرت خرس‌ها چیره می‌شود. فیلم با برجسته کردن روابط دوستانه و خانوادگی، بر استفاده از عقل و تدبیر برای حل مشکلات تأکید می‌کند. فیلم‌برداری در مناطق جنگلی شمال ایران به مخاطب کودک فرصت می‌دهد تا با پوشش و شیوه‌ی زندگی مردم آن منطقه آشنا شود.
صحنه‌ها و موقعیت‌های ترسناک و خشنی در فیلم وجود دارد. قیافه‌ی عصبانی آقاخرسه که از کشتن و خوردن آدم حرف می‌زند و گلنار را به زور در خانه وادار به کار می‌کند ممکن است برای کوچک‌ترها ترسناک باشد. چند مورد هم به مرگ مادر گلنار و خرسی‌خانم اشاره می‌شود. آقاخرسه با لحن بدی حرف می‌زند و حتی خرسی‌خانم را به زدن تهدید می‌کند. به علاوه، در کلبه‌ی خرس‌ها بارها به کلیشه‌های جنسیتی در گفتار و رفتار اشاره می‌شود؛ کارهای خانه وظیفه‌ی خانم‌هاست و تنها وظیفه‌ی مرد در خانه خوردن و خوابیدن است. همچنین، به تفصیل به رقابت خانم خانه و خدمتکار در برآوردن نیازهای خوراکی مرد پرداخته می‌شود و گلنار نیز نقشه‌ی فرار خود را با استفاده از همین نقطه‌ضعف آقاخرسه می‌کشد. تماشای فیلم برای کودکان زیر ۷ سال پیشنهاد نمی‌شود. برای کودکان ۷ تا ۹ سال نیز در صورتی پیشنهاد می‌شود که فیلم را با حضور و همراهی والدین تماشا کنند تا فرصت داشته باشند درباره‌ی موارد خشن و ترسناک یا بزرگسالانه‌ی فیلم گفت‌وگو کنند.