یکی بود یکی نبود

یکی بود یکی نبود فیلمی سینمایی با شخصیت‌های عروسکی در مورد یک بره کوچولوی بیمار است که از راه دور برای آقای مجری معروف نامه نوشته و از او کمک خواسته تا خاله پیرزن را پیدا کند. ببعی و دوستانش به خانه‌ی آقای مجری در شهر می‌آیند و آقای مجری با چاپ و پخش آگهی به دنبال خاله پیرزن می‌گردد. آرش، پسر آقای مجری، که پیش از این تنها بوده و خودش را با بازی‌های خشن کامپیوتری سرگرم می‌کرده، حالا دوستان و همبازی‌هایی دارد که با هم شعر می‌خوانند و می‌رقصند. والدین آرش فرزندشان را دوست دارند اما مشغله‌های کاری آنان را از دیدن نیازهای فرزند خود بازداشته است. حضور دوستان جدید آرش و بیماری ببعی باعث می‌شود والدین به نیازهای بچه‌ها بیشتر توجه کنند. فیلم با نمایش دوستی آرش با حیوانات عروسکی، ضمن تأکید بر دوستی‌های کودکانه و ارتباط میان سالمندان و کودکان، نیازهای کودکان را به بزرگ‌ترها یادآوری می‌کند. حضور یک گروه تبلیغاتی در داستان و تلاش آن‌ها برای سودجویی از اعتبار آقای مجری، فضا را برای آگاهی دادن به کودکان درباره‌ی تبلیغات و تأثیر آن فراهم می‌کند.
در این فیلم صحنه‌های خشن و ترسناک متعددی وجود دارد. اشاره‌ی مستقیم به مرگ مادر ببعی، پیری و مرگ خاله پیرزن به همراه مرگ خود ببعی در بیمارستان و صحنه‌های واضح از تلاش پزشکان برای احیای او ممکن است برای کوچک‌ترها ناراحت‌کننده باشد اما در نهایت خاله پیرزن پیدا می‌شود و ببعی دوباره سالم می‌شود. در صحنه‌های متعدد، افراد زورگیر دفتر تبلیغاتی را به هم می‌ریزند؛ حیوانات عروسکی هم که متوجه می‌شوند فریب خورده‌اند، با دعوا و زدوخورد از آن‌جا خارج می‌شوند. همچنین، صحنه‌های متعددی از اختلافات زناشویی دیده می‌شود که معمولاً به جای صحبت و حل آن‌ها به قهر و مشاجره ختم می‌شود. بزرگ‌ترهای فیلم الگوی مناسبی برای کودکان نیستند و بارها با دروغ و پنهان‌کاری اشتباهات خود را می‌پوشانند. تماشای این فیلم برای کودکان کوچک‌تر از ۶ سال پیشنهاد نمی‌شود. برای کودکان ۶ تا ۸ سال نیز در صورتی پیشنهاد می‌شود که فیلم را با حضور و همراهی والدین تماشا کنند تا بتوانند درباره‌ی موضوعات داستان با هم گفتگو کنند.