مواجهه‌ی کودکان با محتوای خشن

مثل خیلی از رفتارهای دیگر، یک عامل به‌تنهایی نمی‌تواند تعیین‌کننده‌ی رفتار پرخاشگرانه در کودکان باشد. ولی چیزی که روشن است این است که مواجهه‌ی مداوم با محتوای خشن، در شرایطی می‌تواند اثرات ناخوشایندی روی کودکان داشته باشد. توجه به نکاتی که در زیر به آن‌ها اشاره می‌کنیم می‌تواند به شما کمک کند تا هم انتخاب‌های مناسب‌تری برای فرزند‌تان داشته باشید و هم در صورت مواجهه‌ی آن‌ها با محتوای خشن، برخورد موثرتری بکنید.

بی‌تفاوتی

ممکن است تماشای هرازگاهی فیلم‌های خشن، تاثیر قابل اندازه‌گیری و روشنی روی کودکان نداشته باشد، اما مواجهه‌ی مستمر با محتوای خشن، دست‌کم می‌تواند آن‌ها را نسبت به رفتارهای خشن و پیامدهایشان بی‌تفاوت کند. بنابراین واقعاً مهم است که اگر امکانش را دارید و اگر هنوز می‌توانید در انتخاب فیلم و بازی برای فرزندتان نقش داشته باشید، او را از محتواهای خیلی خشن دور نگه دارید.

بازی بیشتر از فیلم

انجام بازی‌های ویدیویی خشن می‌تواند تاثیر بیشتری روی کودکان داشته باشد. در این بازی‌ها عموماً خود کودک نقش اصلی را ایفا می‌کند و رفتارها و انتخاب‌های اوست که مسیر بازی را پیش می‌برد، در حالی که هنگام تماشای فیلم و انیمیشن، کودک منفعل‌تر است و خودش در شکل‌گیری مسیر داستان و انتخاب رفتارهای خشن توسط شخصیت‌ها نقشی ندارد. 

قهرمان خشن

چه در بازی‌های ویدیویی و اپلیکیشن‌ها و چه در فیلم‌ها و کارتون‌ها، وقتی قهرمان داستان یا شخصیت مثبت و محبوب داستان، رفتار خشنی انجام می‌دهد، در مقایسه با زمانی که شخصیت‌های منفی یا حاشیه‌ای رفتار خشنی دارند، تاثیر به مراتب بیشتری روی مخاطب می‌گذارد. قهرمان داستان عموماً کسی است که کودک می‌تواند بیشترین هم‌ذات‌پنداری را با او داشته باشد و به همین خاطر بیشتر احتمال دارد که از رفتارها و انتخاب‌های او تقلید کند.

روش حل مساله

وقتی در فیلم یا بازی، خشونت به عنوان روشی برای حل مسائل به نمایش درمی‌آید و کودک مشاهده می‌کند که شخصیت‌های داستان با رفتار خشن موفق می‌شوند چالشی را از پیشِ رو بردارند یا به نتیجه‌ی دلخواه‌شان برسند، بیشتر احتمال دارد که خشونت به نمایش درآمده، روی کودکان تاثیرگذار باشد و در موقعیت‌های مشابه در زندگی واقعی، خواسته یا ناخواسته تصمیم بگیرند مسائل‌شان را با روش‌های خشن حل و فصل کنند.

همراهی و گفت‌وگو

گاهی از مواجهه با محتوای خشن گریزی نیست، مثلاً این امکان وجود ندارد که کودک‌مان را از تماشای یک کارتون خشن یا انجام یک بازی خشن منصرف کنیم. در این جور موقعیت‌ها کمترین کاری که از ما برمی‌آید این است که در صورت تمایل او، در تماشا و بازی همراهی‌اش کنیم و در حین تماشا یا بعد از بازی، در مورد نگرانی‌هایمان با هم گفت‌وگو کنیم. در یادداشتی دیگر به شرایط و ویژگی‌های چنین گفت‌وگویی خواهیم پرداخت، ولی عجالتاً به خاطر داشته باشید که گفت‌وگو، فعالیتی دوطرفه است و رضایت طرفین در مورد زمان و مکان و موضوع گفت‌وگو از پیش‌شرط‌های ضروری است. اگر این توافق وجود نداشت، همراهی نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد.