این انیمیشن کوتاه دوبعدی که با اقتباس از نامه‌ی بسکتبالیستی برای اعلام بازنشستگی و با همان عنوان نامه، یعنی بسکتبال عزیز ساخته شده، داستان عشق شورانگیز ورزشکاری به نام کوبی برایانت به بسکتبال است. او که به‌خاطر شرایط جسمی و روحی‌اش قصد کناره‌گیری دارد، با نوشتن نامه‌ای خبر بازنشستگی‌اش را به دیگران اعلام می‌کند. او نامه را خطاب به عشق زندگی‌اش یعنی بسکتبال می‌نویسد و در آن از روزهایی در ۶ سالگی‌اش آغاز می‌کند و از گلوله کردن جوراب‌های پدر و پرت کردن در سطل کنار اتاق، تا تماشای مسابقات بسکتبال و صرف کردن نوجوانی و جوانی‌اش برای ارتباط هرچه بیشتر و عمیق‌تر با بسکتبال می‌نویسد و در پایان، به ورزش دوست‌داشتنی‌اش می‌گوید که توان ادامه دادن ندارد و محکم و مصمم قصد دارد آن را کنار بگذارد. نامه‌ی او نشان می‌دهد که در طول زندگی حرفه‌ای‌اش آنچه در توان داشته برای موضوع مورد علاقه‌اش گذاشته و وقتی متوجه شده که دیگر امکان ادامه دادن ندارد و بعد از به کار بردن همه‌ی ظرفیت‌هایش، تصمیم گرفته کناره‌گیری کند. فیلم صحنه و موقعیت ترسناک و خشنی ندارد اما موضوع فیلم که دنبال کردن حرفه‌ای یک رشته‌ی ورزشی است و نیز زبان ادبی و نسبتاً سنگین آن، بیشتر برای کودکانِ در آستانه‌ی نوجوانی قابل ارتباط است؛ هرچند ممکن است کودکان کوچک‌تر هم بنا به موضوع موردعلاقه‌شان و انگیزه‌هایی که برای دنبال کردن جدی موضوعی خاص دارند، از تماشای فیلم لذت ببرند. تماشای این فیلم برای کودکان زیر ۹ سال پیشنهاد نمی‌شود. برای کودکان ۹ تا ۱۱ سال هم در صورتی پیشنهاد می‌شود که فیلم را با حضور و همراهی والدین تماشا کنند تا فرصت داشته باشند در صورت نیاز با هم گفتگو کنند.

کوبی برایانت بسکتبالیستی است که آخرین روزهای ورزشی‌اش را در لیگ حرفه‌ای بسکتبال مردان آمریکا می‌گذراند. او در نامه‌ای که در آن سرگذشت عشقش به بسکتبال را تعریف می‌کند، خبر بازنشستگی‌اش در پایان فصل را به دیگر ورزشکاران اعلام می‌کند.

بعد از تماشای این فیلم چه احساسی داشتید؟ فکر می‌کنید کوبی بعد از نوشتن نامه و کناره‌گیری از بسکتبال چه احساسی داشت؟ به نظرتان تصمیم کوبی در کناره‌گیری تصمیم درستی بود؟ اگر جای کوبی بودید تا کی به ورزش حرفه‌ای ادامه می‌دادید؟ دوست دارید موضوعی را به صورت حرفه‌ای دنبال کنید؟ موضوعی هست که این‌قدر برایش اشتیاق داشته باشید که حاضر باشید سختی‌هایش را تحمل کنید؟