
سریالی انیمیشنی و تاریخی دربارهی یک موزهدار و الاغش و سفرهای ناخواستهی آنها به زمانهای گذشته و آشنایی با شخصیتها و وقایع تاریخی ایران
سنجهها
آنچه والدین باید بدانند
این سریال انیمیشنی دوبعدی که با تکنیک کاتاوت کامپیوتری ساخته شده، سعی کرده تاریخ را از سلسلهی طاهریان تا پهلوی اول، همراه با طنز به تصویر بکشد و نوجوانان را نسبت به رویدادهای تاریخی علاقهمند کند. داستانها دربارهی موزهداری به نام بهادر است که همراه الاغش، خرمن، در موزهای کار میکند که اشیا و وسایل مربوط به شخصیتها و اتفاقات تاریخی ایران در آنجا نگهداری میشود. در هر قسمت، یکی از شخصیتهای تاریخی به موزه میآید و وسیلهای را که مربوط به دوران خودش است از موزه برمیدارد و با خود به گذشته میبرد. بهادر هم که نسبت به اشیای موزه احساس مسئولیت میکند، همراه با خرمن که توانایی سفر در زمان را دارد، به آن دورهی تاریخی میروند تا وسیله یا شیء ربودهشده را پس بگیرند و به موزه برگردانند. آنها در این سفرها با شخصیتهای تاریخی مثل شعرا، دانشمندان و پادشاهان، و نیز با اتفاقات مهمی که در زمان آنها رخ داده آشنا میشوند.
سریال در روایت اتفاقات تاریخی، به رفتارهای ظالمانهی پادشاهان با مخالفانشان میپردازد و خشونتهایی مثل دستور شکنجه و اعدام یا بریدن اعضای بدن آنها را به نمایش میگذارد. اگرچه همهی این تصاویر طنز و کارتونیاند و به نظر آزاردهنده نمیرسند ولی خونسردی شخصیتها در مقابل شکنجه و مرگ دیگران، موضوعی است که خوب است در گفتگوی میان اعضای خانواده به آن پرداخته شود. طنز بودن فضای سریال و روایت اتفاقات تاریخی در قالب شوخی، ممکن است درک خط سیر وقایع را برای کودکان کوچکتر دشوار کند یا به برداشتهای نادرست در آنها منجر شود. به نظر میرسد این سریال بیش از آنکه برای آشنایی با تاریخ به کار بیاید، به درد کسانی میخورد که از قبل با وقایع تاریخی آشنایی دارند و حالا با شخصیتها و وقایع، در فضایی طنزآمیز مواجه میشوند. همچنین والدین توجه داشته باشند که نگاه به اتفاقات تاریخی در این سریال، ادامهی همان نگاهی است که در کتابهای درسی تاریخ دنبال میشود. تماشای این سریال برای کودکان زیر ۱۰ سال پیشنهاد نمیشود. برای کودکان ۱۰ تا ۱۲ سال هم در صورتی پیشنهاد میشود که آن را با حضور و همراهی والدین تماشا کنند تا فرصت داشته باشند در مورد داستانها و موقعیتهایی که ممکن است برایشان قابل درک نباشد، با هم گفتگو کنند.
چکیده داستان
موزهداری به نام بهادر همراه با الاغش، خرمن، در هر قسمت با سرقتی از موزه مواجه میشوند و در طول آن قسمت در تلاشاند تا شیء سرقتشده را پیدا کنند. این سرقتها از طرف شخصیتهایی صورت میگیرد که به دورانهای مختلف تاریخ ایران تعلق دارند و برای پس گرفتن وسیلههایشان به موزه دستبرد میزنند. بهادر و خرمن بعد از گشت و گذار در آن دوران تاریخی و آشنا شدن با بعضی از شخصیتهای مهم آن دوران، موفق میشوند شیء ربودهشده را پیدا کنند و آن را به موزه برگردانند.
فرصتهایی برای گفتگو
داستانهای این سریال را دوست دارید؟ به نظرتان این سریال میتواند در شناخت تاریخ به ما کمک کند؟
داستانهای این سریال با داستانهایی که در کتابهای تاریخ مدرسه میخوانید چه تفاوتهایی دارد؟ کدام برایتان جالبترند؟
در داستانها بعضی از عناصر زندگی مدرن، مثل موبایل، با فضای قدیمی داستانها قاتی شدهاند. به نظرتان این کار باعث جذابتر شدن سریال شده است؟