پابلو

این سریال که ترکیبی از صحنه‌های واقعی و انیمیشن دوبعدی است، درباره‌ی پسربچه‌ی پنج‌ساله‌ای به نام پابلو است که مبتلا به اوتیسم است. او هر وقت با چالشی در زندگی روزمره‌اش مواجه می‌شود به دنیای نقاشی‌هایش پناه می‌برد و با کمک حیواناتی که نقاشی می‌کند، این توانایی را پیدا می‌کند که با مسائلش روبه‌رو شود و برای آن‌ها راه‌حلی پیدا کند یا با آن‌ها راحت‌تر کنار بیاید. حیوانات نقاشی‌های پابلو چند شخصیت ثابت‌اند که هر کدام یکی از ویژگی‌های برجسته‌ی کودکان مبتلا به اوتیسم را دارند: میل به حرکت دادن بدن به عقب و جلو، تکرار کلمات، علاقه‌ی ویژه به موسیقی و موضوعات علمی، دشواری در تشخیص سرنخ‌ها و نشانه‌های مربوط به روابط اجتماعی و بیزاری از صداهای بلند و جاهای شلوغ. آن‌ها با حضور همیشگی و آشنای خود به پابلو کمک می‌کنند آرام شود و با تغییرات غیرقابل تحمل در محیط پیرامونش سازگاری بیشتری پیدا کند.
فیلم صحنه و موقعیت ترسناک و خشنی ندارد ولی بعضی از موقعیت‌هایی که پابلو را آزار می‌دهند ممکن است برای مخاطبان هم آزاردهنده باشند؛ مثلا نگرانی پابلو از ناپدید شدن بوی بدنش. البته همه‌ی این موقعیت‌ها با کمک دوستان خیالی پابلو به خیر و خوشی به سرانجام می‌رسند. از آن‌جایی که مسائل پابلو خاص کودکان مبتلا به اوتیسم نیست و در زندگی خیلی از کودکان معنادار و هم‌ذات‌پندارانه است، تماشای این سریال می‌تواند برای همه‌ی کودکان خردسال الهام‌بخش و کمک‌کننده باشد. همچنین، بزرگسالانی که با کودکان مبتلا به اوتیسم سروکار دارند، چه به عنوان والد و چه مربی یا پژوهش‌گر، می‌توانند با تماشای این سریال به دنیای کودکان اوتیستیک نزدیک‌تر شوند و جهان را از دریچه‌ی چشم آن‌ها ببینند. تماشای این سریال برای کودکان بزرگ‌تر از ۵ سال پیشنهاد می‌شود.